By Vaarwel Amsterdam
Net als menig 17-jarige, had ik na het behalen van mijn HAVO diploma geen idee wat ik wilde doen. Achtereenvolgens begon ik aan een studie Media, Informatie & Communicatie (en stopte na 2 maanden), vertrok ik naar Frankrijk om te werken als aupair, studeerde ik Frans (om een jaar later ook hiermee te stoppen), gaf ik een zomer lang aquagymlessen aan Franse vrouwen in de overgang op een camping in het hart van Le Languedoc, bivakkeerde ik een tijdje bij mijn Turkse barman in Marmaris om vervolgens het vliegtuig naar Londen te pakken om weer als aupair te werken en achter de bar in een club op Leicester square te staan (en adem uit).
In 2008 kwam ik terug naar Nederland en besloot dat Amsterdam het maar eens moest worden. Binnen een dag regelde ik een kamer (driehoog-achter in Osdorp) en een baan (als serveerster in het meest toeristische Grand Café van Amsterdam). In die tijd hadden we nog geen telefoons met navigatie en ik had geen geld voor het openbaar vervoer, dus de eerste paar keer dat ik naar mijn werk moest fietsen verdwaalde ik gigantisch en deed er ongeveer anderhalf uur over. Van de eerste dagen herinner ik me vooral de spierpijn van de zware dienbladen waar ik nooit eerder mee had gelopen en de glazen rode wijn die ik per ongeluk over klanten heen gooide. Tot ik na een week mijn eerste fooi in een envelop in mijn handen gedrukt kreeg, at ik macaroni met ketchup en blikken bruine bonen in tomatensaus.
Stephanie werkte naast haar studie rechten in de weekenden ook in de Heineken Hoek. Steph was blond, een beetje kak, had een grote bek en was in alles het tegenovergestelde van wat ik was. We werden beste vriendinnen. We gingen lunchen, weekendjes weg en werden verliefd op onze mannelijke collega’s (gelukkig nooit dezelfde). Soms sloten andere collega’s aan bij ons clubje, maar de liefde was altijd van korte duur (vooral op de mannelijke collega’s). Steph en ik daarentegen, bleven altijd een team.
Na ruim drie jaar Heineken Hoek begon ik de opleiding Voeding & Diëtetiek, om na een paar maanden te besluiten dat studeren toch echt niets voor mij was.
Vanaf daar ben ik de volgorde een beetje kwijt. Steph en ik gingen veel uit, ik ging samenwonen met mijn jeugdliefde van de middelbare school die ik tegen was gekomen op een festival, er werd een blik blonde knappe vrouwen opengetrokken met wie we een hecht vriendinnenclubje vormden en ik begon een carrière als make-up artist bij MAC Cosmetics na een visagie opleiding (van drie maanden, dus die heb ik nog afgemaakt ook).
Bijna negen jaar heb ik in Amsterdam gewoond. Negen jaar zo bomvol herinneringen dat ik niet meer weet waar het begint en het eindigt.
De stad waar ik voor het eerst écht verliefd werd en ook écht liefdesverdriet had.
De stad waarin ik in 2008 te horen kregen dat de vriend van mijn zus was overleden, en in 2015 al dansend in de Chicago Social Club dat het leukste nichtje van de wereld was geboren.
De stad waarin ik mijn arm vol liet tatoeëren.
De stad waarin ik negen keer ben verhuisd.
De stad waar vriendschappen werden gesmeed en verloren.
De stad waarin ik heb gedanst tot het ochtendgloren (dit rijmt dus PER ONGELUK met de vorige zin, ik wil het niet poëtischer maken dan het al is).
De stad waar ik me voor het eerst écht thuis voelde.
De stad die ik zo miste toen ik met mijn grote liefde Arjen op reis was.
De stad waar de twee blauwe streepjes op de zwangerschapstest verschenen.
Helaas is het ons niet gelukt om een huisje te vinden in het door ons zo geliefde Amsterdam om de wieg neer te zetten; vrijdag verhuizen we naar mijn geboortedorp Lutjebroek. So long Amsterdam, so long (2x).
Previous post
Wel kom in lutjebroek
Thanks papsie! 🙂
Ahhh, leuk stukje Ellen! Xx
Thanks Elly!
Whoehoe! Helaas voor jou: geen ‘sandypoip’ meer 😉
Haha ja dan was alles een stuk makkelijker geweest
Maar gezellig hoor! Succes met verhuizen! en wie weet komt de reünie (danwel gewoon terrasje met z’n 2/3-en er dan toch nog van ?
El!!…. Lutjebroek?? Wtf! Mijn mond valt open…. Maar waar dan? Ik moet snel een keer langskomen!
Anders de mijne wel haha! Sterker nog; op de Horn 🙂