Knutselen met peuters: Dierentuindieren

Dit is Doris. Doris is het tofste en knapste kind ter wereld en toevalligerwijs is het mijn nichtje. Een paar maanden geleden vroeg ik aan Marloes of ze Doris wilde ruilen voor mijn eerstgeborene, maar ze zei nee. Mijn zus kan soms erg egoïstisch zijn.

Eens in de zoveel tijd ga ik een dagje met mijn favoriete nichtje op avontuur. Vooral Artis, de kinderboerderij en eendjes voeren zijn hits wat Doris betreft. Doris heeft namelijk qua interesses de genen van vader Bob (leraar biologie) geërfd en weet op (bijna) tweejarige leeftijd meer dieren te benoemen dan ik na achtentwintig jaar (Oeistiti aapje bijvoorbeeld. Geen grap.).

Vandaag was Doris weer een dagje bij mij over de vloer en besloot ik dat het nu wel eens tijd werd om de creatieve genen van haar moeders kant van de familie aan te wakkeren. De knutelspullen werden uit de kast gehaald en om haar toch nog een beetje in haar comfortzone te laten werd het project van vandaag: Dierentuindieren knutselen. Mocht je nu dol enthousiast zijn; hier volgt een how to.

Wat heb je nodig:
– Lege wc-rollen
– Stevig gekleurd papier
– Lijm
– Stickers
– Kleurpotloden
– Glitters
– Pailetten
– Schaar
– Stukje touw

Wat moet je doen:
Doris’ lievelingsdier is een giraf, dus daar begonnen we mee. Ze mocht kiezen welke kleur hij zou worden en ging voor geel, zelfs nadat ik had uitgelegd dat ze beter voor out-of-the-box paars kon gaan als ze later naar de kunstacademie wilde. Vervolgens was het de bedoeling dat zij het gele papier versierde. Het kleuren ging haar vrij soepeltjes af, maar op het gebied van pailletten en glitters plakken viel er voor Doris nog wel wat te winnen. Ik deed het voor: vinger in de lijm – vinger met lijm op het papier – glitters voorzichtig op lijm strooien. Doris deed na: hand in de lijm – hand met lijm op de tafel en in de glitters – glitters op de tafel en op hand.

Uiteindelijk spraken we af dat zij moest aanwijzen waar welk pailletje moest en plakte ik het vervolgens op. De bruine vlekken kreeg ze ook niet helemaal zelfstandig opgeplakt, dus nam ik dit deel ook maar voor mijn rekening. Al snel was de interesse voor mijn plakkunst afgenomen en viel haar oog op de stickers; daar kon ze wel zelfstandig mee aan de slag. De stickers waren dusdanig groot dat ik haar besloot een nieuw papier te geven en zo de giraffe van de ondergang te redden. Terwijl Doris druk was met stickeren, rolde ik het gele versierde papier om de wc-rol, knipte pootjes en een giraffennek met kop uit en plakte deze op de wc-rol. Aan de onderkant plakte ik een stukje touw en een gele haardos bij wijze van staart.

Gelijktijdig waren we klaar met ons kunstwerk. “Het is een kangoeroe,” zei Doris, wijzend naar mijn Giraffe.

De rest van de dierentuin kwam nooit.

Adviesleeftijd voor dit knutselproject: 28 jaar