Hoe de wereld weer aan onze slippers lag

We kregen een waardig afscheid bij de Tomingley pub. Alle locals kwamen langs voor een laatste drankje met Mister and Misses Harry (‘Arjen’ bleef tot op de laatste dag onuitspreekbaar). De volgende ochtend stonden we om zeven uur met lichte hoofdpijn weer naast ons bed, om de trein naar Sydney te kunnen halen. Eindelijk, vrijheid!

De zeven uur treinen, acht uur vliegen, elf uur wachten en nog eens drie uur vliegen die volgden voelde toch nog niet helemaal als vrijheid. Vooral de tussenop in Singapore leek geen einde aan te komen. We moesten onze bagage ophalen en opnieuw inchecken, dus inplaats van de elf uur door te kunnen brengen in een van de comfortabele stoelen áchter de douane, lagen we elf uur lang vóór de douane op een hoopje kleding op de harde vloer.

Toen ik me in de toiletten ging opfrissen, schrok ik van mijn eigen spiegelbeeld. In de pub waren geen spiegels, dus het was de eerste keer dat ik mezelf in twee maanden tijd zag. Mijn wangen waren bleek, ik had wallen en er zat een laagje vet op mijn buik en armen dat ik nog niet eerder bij mezelf had gezien. Ik moest denken aan de documentaire Supersize me, waarin Morgan Spurlock bij wijze van experiment een maand lang alleen maar Mac Donalds eet en niet beweegt. Uiteindelijk wordt hem geadviseerd het experiment vroegtijdig af te breken door de gezondheidsrisico’s die het met zich meebrengt. Bij het aanblik van mijn spiegelbeeld bedacht ik me dat het goed was dat ons expiriment ook vroegtijdig was afgebroken.

Ik hou van Bangkok. Ik hou van de kleurrijke straten, de vriendelijke mensen, de geur van citroengras en koriander (afgewisseld door rioollucht, maar dat terzijde) en de 7-elevens. Hoewel we een nacht hadden doorgehaald, hadden we aan een uurtje slaap weer genoeg energie om de stad ter voet te doorkruisen. We aten curry en papaya, dronken flesjes Chang in de hipsterswijk Ari, boekten een fietstocht en tickets voor de nachttrein naar het Noorden van Thailand. Weer helemaal happy en met blaren op onze voeten vielen we die avond In slaap. Eindelijk, vrijheid.