Een dagje Dubbo

Het was een mooie, zonnige dag. Iedereen had zich opgedoft; De mannen hadden hun beste overhemd laten strijken door hun vrouw en hun cowboyhoed afgestoft, de vrouwen hadden zichzelf in splinternieuwe te kleine jurkjes gehesen en een extra laagje oranje foundation opgedaan. Heel Tomingley en omstreken was uitgerukt voor het evenement van het jaar: de paardenraces.

De pub bevindt zich tegenover het terrein, dus er werd grote drukte verwacht. We begonnen al vroeg met de voorbereidingen. Er werden hekken geplaatst en plastic bekers neergezet. Drie man security kwam onze poorten verdedigen. Rond een uur of vijf kwamen de eerste mensen binnendruppelen. Gedurende de avond werd me steeds meer het nut van het verplichte RSA voor barpersoneel duidelijk. Er werd op hoog tempo gedronken, binnen de kortste keren hingen de mannen lallend aan de bar en stonden de vrouwen te wankelen op hun hakken. Er moest een ambulance bijkomen nadat een meisje was gevloerd door de alcohol en met een hoofdwond op de grond lag. Het tafereel deed me enigszins denken aan Lutjebroeker kermis, maar dan erger. Om half twee ’s nachts moesten we de tent sluiten omdat iedereen te dronken was om nog te kunnen staan. De mensen strompelden naar hun trucks en klommen zonder twijfel achter het stuur. Het was al met al een chique avond.

Op onze vrije dag bracht Mal ons naar Dubbo. Hij had kaartjes voor ons gehaald voor de grootste dierentuin van Australië, dus dat was lief. Eigenlijk heb ik dierentuinen nooit zo goed begrepen. Ik snap de lol niet zo van voor een hekje staan loeren naar half verstopte slapende otters. Bij de ingang werd gewaarschuwd dat het in het hele park verboden is om te roken, dus even overwogen we om gewoon niet naar binnen te gaan en de hele middag op het stoepje te gaan zitten paffen, maar we gingen toch. We maakten foto’s met de giraffen, die we dan op Facebook kunnen plaatsen met de tekst dat we in Afrika zijn. Halverwege maakten we vrienden met een omaatje met wie het park doorscheurden in haar buggy. Het was fijn om eens ergens anders te zijn dan in de pub.

’s Avonds maakten we in het Spaanse restaurant van Mal en Amy, onder het genot van tapas en tempranillo, grootse reisplannen voor wanneer onze zakken weer gevuld zijn. Ook deze rekening was weer op kosten van de baas. We sliepen die avond in hun villa in Dubbo nadat we nog een goede fles wijn soldaat hadden gemaakt in de tuin bij het zwembad. Ik geloof dat we het qua werkgever slechter hadden kunnen treffen.