Snorkelen op Ko Tao

Nog half slaperig stapte ik van de boot af en zette voet op de pier van Ko Tao. Enigszins verbaasd keek ik naar de tientallen mensen die lijkbleek tegen de reling aan hingen. Het bleek keihard gestormd te hebben. Na vijf nachten weinig slaap en veel alcohol had ik de hele bootreis in coma gelegen en er niets van gemerkt.

Na de Full Moon gingen veel mensen naar Ko Tao en door de aanhoudende storm waren de afgelopen dagen de meeste boten die van het eiland af gingen gecanceld, waardoor het even duurde voor ik een hostel vond dat nog een bedje voor mij vrij had.

Ik viel een beetje in een gat. Ik wilde eigenlijk mijn duikbrevet gaan halen, maar het werd me bij verschillende duikscholen afgeraden door het weer. Om dezelfde reden was het strand ook geen optie, en ik was een beetje moe van het steeds maar opnieuw vrienden maken. Na drie dagen vervelen besloot ik maar weer eens actie te ondernemen. Ik kocht een kaart en maakte een wandeling in de stromende regen naar één van de viewpoints van het eiland, schreef me in voor een snorkeltour en boekte een boot –en bus reis terug naar Bangkok.

Het snorkelen was een succes. De tour zelf was niet eens zo bijzonder, maar het weer klaarde eindelijk op, ik zwom tussen Nemo’s en Dory’s (vissensoorten benoemen zijn niet mijn specialiteit) en aan boord vond ik weer een nieuwe buddy.

Shanice komt uit Amsterdam, we bleken met oud&nieuw op hetzelfde feestje te zijn geweest en zou met dezelfde boot en bus de volgende dag terug naar Bangkok gaan. De formule voor instant friendship.

Met bruin verbrande koppies van een dag op het water vierden we onze laatste avond op Ko Tao, uiteraard weer met een bucket in de hand.