Het geboortekaartje van Maud

Ik ken Sanne van het hotel waar we beiden een jaar of zes geleden bij de F&B werkten. Sanne was mijn leidinggevende en ik vond haar meestal niet zo leuk, voornamelijk omdat ze verwachtte dat ik werkte voor mijn geld in plaats van me te verstoppen in de pantry. Bestek poleren was onze gezamenlijke passie. Dan stonden we al messen boenend van “Oooohh, wat is DIT toch dankbaar werk. Manmanman, ik zou dit wel DE HELE DAG willen doen. DE HELE DAG, maar ook IEDERE DAG. Ohhh, ZÓ leuk!!!” en dan vonden we onszelf behoorlijk geestig.

De vonk sloeg pas over toen we elkaar die zomer tegenkwamen op een festival. Sanne bleek in het normale leven geen bril en pak te dragen en ze dwong me ook geen dingen te doen die ik niet wilde. Die dag werden we vriendinnen op het 251e gezicht. Gelukkig stopten we die week allebei bij het hotel; ik denk niet dat we nog iets hadden uitgevoerd als we na die dag samen hadden moeten werken.

Toen Sanne en ik elkaar weer voor het eerst zagen nadat Arjen en ik terug waren gekomen van onze reis, vertelde ze me het grote nieuws; “Ik ben zwanger.” We zetten de fles Pouilly Fumé die ik meehad maar even in de koelkast. Ik was dolblij; één van mijn favoriete vriendinnetjes werd gewoon moeder! “Nu wil ik dus ook een baby,” zei ik. Het universum nam deze uitspraak erg serieus en een paar weken later bleek ik inderdaad ook in verwachting te zijn.

Op een dag vroeg Sanne mij of ik het geboortekaartje wilde tekenen. Hoewel ik best aardig overweg kan met pen en papier (zie project dierentuindieren) boezemde deze opdracht me toch wel wat spanningen in. Een kaartje maken ter ere van iemands toekomstige belangrijkste persoon op aarde is toch wel wat anders dan een beetje droodlen op een post-it. Bovendien heb ik qua vergelijkingsmateriaal ook nog een professionele kaartjesmaker als zus (zie de website van Studiosijm), wat niet goed is voor je ego als je zelf eens een keer gaat lopen fröbelen.
Toch zei ik ja; uiteraard was ik ook heel vereerd en zoals Sanne zei; “Ik ben niet moeilijk hè, ik vind alles mooi.”

Op 17 februari 2017 zag Maud Anne Kievit het levenslicht en dit is het kaartje geworden. Mocht je jaloers zijn en ook een kaartje van mijn hand willen; dat kan dus alleen als je net zo leuk bent als Sanne.