Hoe we de Kuang Si watervallen beklommen

Na drie dagen reizen per boot en bus kwamen we eindelijk aan op de plaats van bestemming; Luang Prabang. Het eerste wat ons opviel was dat het een stuk schoner en georganiseerder was dan op de meeste andere plekken in Azië waar we zijn geweest. Ook waren de sporen van de Franse kolonisatie duidelijk zichtbaar door de Franse architectuur en de knapperige baguettes die in straattentjes tussen de noodlesoep en de kippenpoten met de nagels er nog aan werden verkocht.

We deden wat we het liefst doen; scooters huren en daarmee de omgeving verkennen. Over bergachtige paadjes met haarspeldbochten legden we de 30 kilometer naar de Kuang Si watervallen af. Mijn moeder heeft me mijn hele leven geïndoctrineerd met het feit dat scooter rijden in het buitenland leeeeevensgevaarlijk is. Dat krijg je er niet zomaar weer uit. “Je rijdt als een oma,” zei Arjen.
De Kuang Si watervallen waren de mooiste die ik ooit had gezien. Het heldere blauwe water stroomde van plateau’s over in de lagere gedeeltes. Zonnestralen weerkaatsten hun licht op het water en zorgden ervoor dat de omliggende bomen en planten onrealistisch groen leken. We kregen direct visioenen van biertjes drinken met onze voeten in het water, dus kochten we blikjes Laobeer (twee, we moesten natuurlijk nog rijden) bij het dichtsbijzijnde restaurantje en beklommen de waterval.

Toen we bijna bovenaan waren hield het pad op. Links van ons was een hek met prikkeldraad en een bordje met “Danger, do not pass”. Er zat een gat in het hek en we zagen voetsporen in de modder erachter. “Zullen we kijken?” Stelde Arjen voor. Omdat ik nu wel moest bewijzen dat ik echt niet altijd een oma ben, stemde ik in. We klommen onder het prikkeldraad door en glibberden het smalle paadje op, tot we helemaal bovenaan de waterval waren. In tegenstelling tot de rest van de watervallen was hier maar een handjevol andere mensen. Het water was diep genoeg om te duiken en als we een beetje over de rand hingen konden we zo’n vijftig meter naar beneden kijken op de platforms.
Met onze blikjes bier in de hand sprongen we gillend het water in, Arjen in zijn zwembroek, ik in mijn onderbroek. Ondanks de reizigers diarree was mijn bikini nog steeds te klein.