Hoe ons Engels verslechterde

De eerste kolonisten die voet op Australisch grondgebied zetten waren niet vies van een slokje rum. De Australische voorouders werden veelvuldig dronken met elkaar, waardoor ze onbewust dronkemanspraat toevoegden aan hun vocabulaire. Het opvallende nasale accent, waarbij slechts tweederde van de spraakcapaciteit wordt gebruikt, is dus een mix van Engels, Iers, Aboriginal, Duits en de nodige alcohol.

Op onze eerste werkdag in Crossroads Hotel Tomingley hingen vier mannen aan de bar. Ze hadden leren, gerimpelde huiden en rouwranden onder hun nagels. Slechts één van de vier had al zijn tanden nog. Locals, vertelde Mal ons. Ze spraken op luide toon met elkaar, toch verstond ik geen woord van wat ze zeiden. Een trucker kwam binnen en bestelde bij mij aan de bar. “Can I hewwa schoonah ow New pleaslov.” Na drie keer begreep ik het. In Tomingley wordt ongeveer éénderde van de spraakcapaciteit gebruikt.

Na een week werken in de pub zijn we inmiddels in staat om het gemompel te verstaan. Ook het pubjargon hebben we aardig onder de knie. Als iemand om ‘a can of bundy’s’ vraagt, wil hij rum-cola. ‘Stubby’ is een flesje, ‘midi’ een fluitje en ‘schooner’ een vaasje. Met ‘CC’ wordt een Canadian Club bedoelt en ‘fire engine’ is frambozenprik. Voor degenen die een carrière in een Ozzy pub ambiëren: doe er je voordeel mee.

De clientèle bestaat uit truckers, mijnwerkers en boeren die hun voorouders qua drankinname eer aandoen. Het werk is simpel, zolang je zorgt dat je de schooners met een minimaal schuimlaagje tapt is iedereen tevreden. We wonen in de pub met de Engelse backpacker Lewis; onze enige sociale contact dat onder de vijftig is en vaker dan twee keer per week doucht. Tomingley bestaat uit een paar stacaravans, een tankstation en de pub. Uit verveling tikken we iedere avond als we klaar zijn de nodige alcoholische versnaperingen achterover. Ik geef het een maand, dan praten we met hetzelfde tongval als de Ozzy’s.