De eerste dagen in Bangkok

Om mezelf niet helemaal in het diepe te gooien had ik besloten om in Thailand te starten, hét backpackland voor beginners. Ik was hier in 2014 al met Linda geweest, dus wist dat het ontmoeten van medereizigers daar een makkie is, evenals het vinden van goedkope slaapadresjes, lekker eten en activiteiten. Geen heimwee voor mij in maand één, was mijn motto.

En zo landde ik na een uur of 15 met het oh-zo- gezellige Ukraine Airlines in de Thaise hoofdstad. Na een ritje met de skytrain, meerdere malen de weg vragen, een ritje met de bus, weer rondvragen, weer de skytrain, uren (voor mijn gevoel dan) rondlopen in de bloedhete zon, zweetplekken tot aan mijn navel en mezelf vervloekend dat ik zo nodig in mijn eentje op reis moest, kwam ik eindelijk aan bij The Yard, het hostel wat ik in Nederland al geboekt had. Het hostel had –zoals de naam al doet vermoeden-een grote tuin met hangmatten, een barretje en stapelbedden met comfortabele, dikke matrassen die (dat wist ik toen nog niet) met ieder hostel dunner en harder zouden worden.

Met dank aan de slaappillen die Linda in mijn afscheidspakketje had gestopt, viel mijn jetlag mee en was ik er na een uurtje slaap weer bovenop. Ik legde kilometers af op mijn gloednieuwe gezondheidssandalen, at streetfood, slenterde over marktjes en vermeed de grote toeristische trekpleisters.

Toch zat ik er nog niet helemaal lekker in. Het “wat doe ik hier?” overviel me regelmatig, net als de backpackerscultuur waar iedereen maar tegen elkaar praat en binnen een minuut beste vrienden is, ook al heb je verder niets gemeen (“Hoi, hoe heet je? Ik ga daar en daar heen, wil je mee?). En vooral miste ik Arjen.

Schoorvoetend moest ik toegeven dat ik nu al heimwee had.